We zeggen het voortdurend: de kinderen staan voorop. Als samenleving, als ouders, als professionals. In elke folder, elk beleidsstuk en elk ouderlijk voornemen is dat het uitgangspunt. Maar wie goed kijkt naar wat ouders werkelijk nodig hebben tijdens een scheiding, ziet iets anders.

Scheiden draait niet alleen om zorgverdeling, maar ook om financiële zorgen

De problemen die het grootst en het hardst binnenkomen, draaien zelden om gezag of bezoekregelingen. De zorgen zitten vaak op financiële onzekerheid. 
Kan ik blijven wonen?
Wat houd ik netto over om te besteden?

Maar wat ze vooral weten, is dit: hoe zorgen we dat het goed blijft voor de kinderen?

Want dat willen ze. Altijd.
Zelfs als de liefde stuk is.
Zelfs als het pijn doet.
Ze willen één ding overeind houden:
de veiligheid van hun kinderen.

En dan komt de praktijk.

Want vanaf dat moment moeten er honderden keuzes gemaakt worden.
Wie blijft waar wonen?
Wie betaalt wat?
Hoe vaak zijn de kinderen waar?
Wat kan ik straks nog betalen?

En hier gebeurt iets belangrijks.
Ouders stellen geen juridische vragen. Ze stellen vragen die raken aan hun bestaanszekerheid.
Dit zijn geen bijvragen. Het zijn fundamentele vragen.

Financiële stress heeft directe gevolgen voor het kind

Een kind lijdt niet alleen onder ruzie. Een kind voelt ook de onrust als er financiële onzekerheid is.
Een ouder die in financiële onrust zit, kan geen rust geven.
Ouders die elkaar financieel wantrouwen, staan tegenover elkaar — niet ernaast.
En dat voelen kinderen, elke dag opnieuw.

Financiële duidelijkheid bij scheiding is geen extraatje

Financiële rust is niet iets wat ‘erbij hoort’. Het is een voorwaarde voor goed ouderschap.
Toch ontbreekt die duidelijkheid vaak. We werken nog steeds met verouderde modellen zoals de Tremanormen, gebaseerd op gemiddelden die niets zeggen over de werkelijke situatie van gezinnen.

Wat zijn de Tremanormen – en waarom werken ze niet?

De Tremanormen zijn ooit ontwikkeld voor uniforme rechtspraak, maar sluiten zelden aan bij de realiteit van ouders.
Ze houden geen rekening met werkelijke lasten.
Ze bieden geen maatwerk.
En zonder maatwerk geen rust, geen samenwerking, geen stabiliteit.
Je krijgt geen overzicht wat iemand in zijn portemonnee overhoudt.
Laten we dus eens beginnen met rekenen voor mensen.

De oplossing: reken met wat er écht toe doet

Bij Het Scheidingsplatform pleiten we voor een andere aanpak:
Werk op basis van het netto besteedbaar inkomen en onderbouw financiële afspraken met een scheidingsrapport.
Zo’n rapport maakt duidelijk wat haalbaar is. Wat eerlijk is. En vooral: wat ouders écht kunnen dragen.

Het scheidingsrapport maakt afspraken eerlijk, haalbaar en begrijpelijk

Met een scheidingsrapport krijgen ouders inzicht in hun echte situatie:
Wat blijft er over?
Is woningbehoud mogelijk?
Hoe verdelen we zorg en kosten op een manier die recht doet aan ieders draagkracht?
Ouders voelen zich serieus genomen. En kunnen vanuit rust verder bouwen — als ouders.

Maatwerk voorkomt strijd. En kinderen hebben rust nodig

Maatwerk is het verschil tussen afspraken die kloppen op papier, en afspraken die werken in het dagelijks leven.
Het vergroot de kans op woningbehoud. Het voorkomt strijd.
En het geeft kinderen de rust, stabiliteit en voorspelbaarheid die ze nodig hebben om verder te groeien.

Een kind is pas veilig als de ouders stevig staan

Dit vraagt om een koerswijziging. Weg van abstracte normen. Richting beleid dat gezinnen écht ondersteunt.

Kinderen varen niet op regels. Ze varen op rust.
En rust ontstaat pas als hun ouders kunnen blijven staan.

Want de kinderen van nu, zijn de volwassenen van straks.
Wat zij vandaag van ons zien en leren, bepaalt hoe zij morgen in het leven staan.