Het is geen droom, het is een overtuiging. Scheiden moet anders. Ik heb een overtuiging dat het beter móet. Niet morgen. Niet als de regels veranderen. Maar nu.

Scheiden moet anders, niet als wat het nu is.

Omdat ik keer op keer zie hoe mensen verdwalen in een systeem dat ooit is gebouwd voor controle, maar nooit is aangepast op vertrouwen. Omdat ik zie hoe ouders aan een tafel gaan zitten met hoop in hun hart en een knoop in hun maag, en dan moeten kiezen uit modeldocumenten, normen, gemiddelden en getallen die geen idee hebben wie zij zijn, wat ze dragen, wat ze meemaken of wat ze nodig hebben. Daarom moet scheiden anders.

Omdat ik zie hoe kinderen worden beschermd met juridische termen, terwijl niemand hen vraagt: waar voel jij je thuis, waar mag jij gewoon kind zijn zonder dat je moet kiezen? Omdat ik zie hoe we mensen door een systeem duwen dat beweert maatwerk te bieden, maar in werkelijkheid vraagt of je je net iets beter kunt laten passen in het formulier.

Ik zie dat.
En ik zeg: dit is niet hoe we mensen begeleiden. Niet starten vanuit het juridische kader maar vanuit de menselijke maat.

Dit is hoe we mensen verliezen.
Niet alleen uit de relatie, maar uit zichzelf.
Uit hun rol als ouder.
Uit hun vertrouwen.
Uit de verbinding die juist in deze fase het hardst nodig is.

En dus bouw ik. Niet omdat het makkelijk is.

Niet omdat ik de enige ben die het ziet. Maar omdat ik niet langer wil zeggen: “Zo doen we het nu eenmaal.” Scheiden moet anders, en ik weet dat het anders kan. En ik weet dat er steeds meer professionals zijn die hetzelfde voelen. Die het systeem volgen omdat het van ze verwacht wordt, maar die vanbinnen weten dat het schuurt.

Die zien dat een alimentatieberekening niet helpt als iemand niet weet of hij volgende maand de huur kan betalen. Die snappen dat ouderschap niet te vangen is in een wisselschema, maar vraagt om veiligheid, afstemming en soms gewoon de ruimte om iets opnieuw te bekijken. Die willen werken met mensen, niet met dossiers. Die willen luisteren, in plaats van invullen. Daarom moet scheiden anders benaderd worden.

Ik geloof niet in tegenbewegingen.
Ik geloof  juist in een nieuwe beweging.
Ik ben niet tegen het juridisch kader, maar ik ben vóór de menselijke maat eerst.
Ik ben niet tegen standaardmodellen, maar vóór maatwerk begeleiding die klopt met het leven zoals het zich werkelijk afspeelt.

En ik weet dat het kan. Want ik zie het elke dag. Als iemand voor het eerst begrijpt hoe het financieel echt zit, en ineens ademhaalt. Als ouders samen afspraken maken die ze beiden wíllen dragen, niet alleen moeten ondertekenen.
Als een kind zegt: “Het is thuis weer rustig.” Als een professional zegt: “Zo wil ik werken.”

Dat zijn de momenten waarop ik weet: dit ís de juiste weg.

Niet als uitzondering, maar als nieuwe standaard. Niet alleen voor mensen die het zich kunnen veroorloven, maar voor iedereen die in deze fase van zijn leven iemand nodig heeft die naast hem zit, niet tegenover hem. Daarom is er simpelweg behoefte aan een andere manier van scheiden.

Want het is niet alleen maar een droom. Ik heb al jarenlang echt deze overtuiging.
Dat scheiden beter kan. Beter mag. En beter moet. 

Niet als luxe.
Niet als gunst.
Maar als recht.
Als norm.
Als uitdrukking van wie we willen zijn, ook als we afscheid nemen van elkaar.

Marjon de Vroomen